دکترعلی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی، با تکیه بر تجربیات دیپلماتیک، دوباره پا به میدانی جهانی نهاد تا در جمع اعضای مجالس جهان، صدای بلند و رسای ملت ایران باشد. نماینده مردم قم در مجلس، روز یکشنبه سوار هواپیمایی شد که او را به کشور سوئیس و شهر ژنو میبرد تا همراه با چند تن از همکارانش در سومین نشست سران مجالس عضو اتحادیه بینالمجالس جهانی شرکت کند. اجلاسی که از روز دوشنبه آغاز شد و تا چهارشنبه ادامه داشت.
لاریجانی از همان روز اول که قدم به ژنو نهاد، فعالیت خود را آغاز کرد. او که همواره در مجامع جهانی سخن خود را با پرونده مهم ایران، آغاز میکند، در سخنرانی خود، در جمع سران مجالس جهان، به قدرتهای زورگو تاخت.
نماینده مردم قم در مجلس، سخنش را چنین آغاز کرد: «تشکیل سومین کنفرانس رؤسای مجالس کشورهای جهان در مقر سازمان ملل متحد نشانگر ارادهای جهت همکاری و تعامل میان اتحادیه بینالمجالس و سازمان ملل متحد به منظور استفاده هرچه بیشتر از ظرفیت واقعی پارلمانها در ابعاد بینالمللی میباشد اما سؤال اساسی اینجاست که آیا در پرتو این تعامل ملل جهان خواهند توانست به شرایط عادلانه و دموکراتیک در مناسبات بینالمللی پیشرو امیدوار باشند؟»
این سؤالی بود که بسیاری از کشورها، میلی به طرح آن نداشتند.
لاریجانی به ژنو نرفته بود تا تنها از حضور در جمع سران مجالس جهان ابراز خوشحالی کند و بازگردد، او رفته بود تا ساختار قدرت جهان را به چالش بکشد و تلنگری به رؤسا و نمایندگان پارلمانهای جهان بزند، پس سخنانش را چنین ادامه داد: «بیتردید فلسفه وجودی سازمان ملل متحد صیانت از صلح و امنیت بینالمللی و جلوگیری از جنگ و خشونت بوده است اما امروز پس از گذشت بیش از 6 دهه از عمر این سازمان همچنان شاهد جنگهایی بودیم. حمله آمریکا به ویتنام، رژیم صهیونیستی به لبنان که آن جنگ 33 روزه لبنان میباشد که با دفاع غیرتمندانه حزبالله و مقاومت دفع شد و نبرد غزه که در جنگ 22 روزه با پایمردی حماس خاتمه یافت. همچنین حمله آمریکا به افغانستان، مناقشات شبهجزیره بالکان و یا حمله آمریکا به عراق علیرغم مخالفت شورای امنیت به بهانه مبارزه با سلاح اتمی و کشتار جمعی و تروریسم که البته از اولی چیزی یافت نشده است و تروریسم نیز که امروز در عراق جولانگاه یافته است همه حکایت از این دارد که ساختار قدرت در عرصه بینالمللی ناکارآمد بوده و نه تنها نتوانسته از صلح و امنیت بینالمللی صیانت نماید بلکه پدیدههای جدیدی از جمله تروریسم شکل سازمانیافته و بسیار خطرناکی به خود گرفته است که نمونه اخیر آن را در شهر زاهدان در جنوب شرقی ایران شاهد بودهایم که به شهادت دهها تن و مجروحیت صدها انسان بیگناه انجامیده است.»
البته لاریجانی در سخنانش، که هوشمندانه تنظیم شده بودند، بحث هستهای کشور را به دست فراموشی نسپرد و در بخشی از سخنرانی خود، گریزی به این ماجرا زد: «همانطور که متذکر شدم ساختار ناسالم قدرت در عرصه بینالمللی منتهی به استفاده ابزاری از نهادهای تخصصی بینالمللی شده است که این وضعیت برای امروز و آینده بشریت زیانبار و مخرب است.
نمونه بارز این وضعیت را میتوان در موضوع مربوط به انرژی اتمی و آژانس بینالمللی انرژی هستهای دید. در یک طرف کشورهایی قرار دارند که براساس معاهده ان. پی. تی به دنبال استفاده صلحآمیز از انرژی هستهای هستند و در طرف دیگر کشورهای معدودی قرار دارند که هر روز به نوسازی سلاحهای مخرب هستهای و دیگر سلاحهای کشتارجمعی مشغول میباشند و در این بین رژیم صهیونیستی نیز بیاعتنا به قوانین بینالمللی همچنان به انباشت سلاحهای هستهای ادامه میدهد. اما آژانس بینالمللی انرژی هستهای شورای امنیت به جای پرداختن به کشورهای دارای سلاحهای هستهای و کشتارجمعی هر روز به محدودتر کردن کشورهای خواهان استفاده صلحآمیز از انرژی هستهای میپردازند این خود نمونه روشنی از فساد ساختار قدرت بینالمللی است که باید پارلمانهای جهان و APU برای آن چارهای جدی بیندیشد.»
نماینده مردم قم در سخنرانی خود، صدای بلندملت و نظام بود که در جمع نمایندگان پارلمانهای جهان طنین انداز شد.
لاریجانی موضع ایران را اینگونه تبیین کرد: «من در اینجا اعلام میکنم که جمهوری اسلامی ایران صرفاً به دنبال استفاده صلحآمیز از انرژی هستهای در چارچوب ان.پی.تی میباشد و در دکترین امنیتی و همچنین اعتقادات دینی و اسلامی ما اندک جایی برای حرکت به سمت استفاده غیرصلحآمیز از تکنولوژی هستهای وجود ندارد. ملت ما در این هدف خود مصمم است و اقدامات غیرحقوقی و غیرانسانی همانند تحریم، بر اراده ملی ما در پیگیری این هدف تأثیری نخواهد گذاشت. البته ایران همواره از راههای منطقی همانند مذاکرات هدفمند استقبال کرده است و امضای توافقنامه اخیر تهران با حضور ترکیه و برزیل در همین راستا بوده است.»
وی در ادامه سخنانش به اقدام غیر قانونی آمریکا در تحریم ایران اشاره کرد و آن را غیر شرافتمندانه خواند: «سؤال اساسی اینجاست که چرا آمریکا علیرغم تشویق اولیه برزیل و ترکیه در امضای توافقنامه، آن را نادیده گرفته است؟
آیا این خود نشانگر یک نگاه متکبرانه و غیرشرافتمندانه در عرصه بینالمللی نیست؟
رئیس مجلس شورای اسلامی جمهوری اسلامی ایران، سخنانش در سومین نشست سران مجالس عضو اتحادیه بینالمجالس جهانی را اینگونه به پایان رساند: حال که به ابتکار مناسب اتحادیه بینالمجالس و با همکاری سازمان ملل متحد برای سومین بار روسا و نمایندگان پارلمانها در این مجمع گردهم آمدهایم شایسته است به جای حرفهای کلیشهای و به دور از واقعیتها و چالشهای امروز بینالمللی در بیانیه نهایی با شفافیت و مبتنی بر واقعیتها به مسائل اساسی و بنیادین بینالمللی بپردازیم.
فعالیتهای علی لاریجانی در ژنو به اینجا ختم نشد. او در حاشیه اجلاس، دیپلماسی پارلمانی را فعال کرد و با 22 رئیس مجلس به گفتوگو نشست. از جمله کسانی که با او به دیدار و گفتوگو نشستند، میتوان به بان کیمون، دبیرکل سازمان ملل متحد، رؤسای مجلس کشورهای سوئیس، فنلاند، اندونزی، قزاقستان، لبنان، ارمنستان، بلاروس، الجزایر، سوریه، کره شمالی، کوبا و نایبان رئیس مجلس سنای اسپانیا و ایتالیا، اشاره کرد.
آنچه در تمام این دیدارها به عنوان موضع ایران از زبان رئیس مجلس شورای اسلامی بیان شد، تأکید بر حقوق ملت ایران، به ویژه حق دستیابی به انرژی صلحآمیز هستهای و دفاع از حقوق مردم مظلوم فلسطین و انتقاد به سیاستهای دوگانه غرب در دفاع از رژیم اشغالگر قدس و انتقاد به برنامه هستهای صلحآمیز کشورمان بود.