توسعه برخی استانها و مناطق کشور نقش اساسی در تأمین امنیت کشور دارد. از این جمله توسعه مناطق مرزی به ویژه در شرق کشور و در عین حال استان سیستان و بلوچستان است. این استان پیش از پیروزی انقلاب اسلامی مشکلات متعددی را پیش‌روی خود داشته است. بنده چه قبل و چه بعد از انقلاب اسلامی بازدیدهایی به فراخور موقعیت و مسئولیت از استان سیستان و بلوچستان داشته‌ام و به نظرم هزینه بسیاری برای توسعه این استان بعد از سال‌های پیروزی انقلاب شده است اما هنوز ثمره این زحمات به دست نیامده است.
بدیهی است همه بخش‌های کشور باید در به ثمر رسیدن این زحمات دست به دست هم دهند اما در این میان به نظر می‌رسد آنچه بخش‌های اجرایی مرتبط با کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی است می‌توانند پیشگام‌تر و مؤثرتر عمل کنند. نیاز استان سیستان و بلوچستان به جاده‌های شهری و روستایی ضرورت کار مضاعف و همت مضاعف وزارتخانه راه و ترابری در این خطه را دوچندان می‌کند. در عین حال کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی و ما اعضای آن نیز باید همت مضاعف در پیش گرفته و توجه درخور شأن این توسعه و تأمین امنیت حاصل از آن را مدنظر قرار دهیم.
متأسفانه در اذهان عمومی این‌گونه تصور می‌شود که سیستان و بلوچستان بیابانی خشک و بی‌آب و علف است و این با کمال تأسف در شرایطی است که این خطه امکانات بالقوه‌ای دارد.
اگر به این امکانات بالقوه توجه می‌شد بدیهی است ثمره موردنظر زودتر به نتیجه می‌رسید. برای نمونه محصولاتی در این منطقه قابل کشت است که هیچ جای ایران به دست نمی‌آید. این انحصار در کشت و کار در کنار نخل‌داری و کشاورزی خوب انواع خرما می‌تواند بیش از آنچه که اینک وجود دارد در توسعه این خطه نقش ایفا کند.
بدیهی است بعد از آنچه نیاز حیاتی استان سیستان و بلوچستان در توسعه راه‌های روستایی و شهری است موضوع توسعه کشاورزی و رونق مشاغل مرتبط با آن می‌تواند با خود امنیت به همراه داشته باشد. وقتی کشاورزی فعال و پررونق باشد دیگر اشرار قادر به تردد و جولان دادن نیستند.
مسلماً وقتی مسیرهای مناسبی در این استان تدارک دیده شده باشد و راه‌ها توسعه یافته باشند دیگر اشرار نمی‌توانند به راحتی از این منطقه عبور کنند. مسلم است که وقتی راه‌های مناسب در این منطقه احداث شده باشد دسترسی مأموران پلیس و نیروهای امنیتی نیز بهتر خواهد بود و در نتیجه شاهد برقراری امنیت در منطقه خواهیم بود. برقراری امنیت در منطقه نیز به معنای برقراری امنیت در کشور خواهد بود.
اما به جز «راه» و «کشاورزی» پتانسیل دیگری در سیستان و بلوچستان مغفول مانده که در بسیاری استانها مایه حسرت است و آن دسترسی به دریا و آب‌های آزاد از طریق دریای عمان است. باز هم تأکید می‌کنم که کمیسیون عمران و ما نمایندگان این استان آمادگی داریم تا موانع و مشکلات بندری چون بندر چابهار از منظر قانونی را رفع کنیم تا مسائل اجرایی در این بندرگاه حیاتی سرعت بگیرد.
اگر وزارت راه و ترابری و معاونت مرتبط با بنادر آن به این مقوله خوب تمرکز و توجه کنند می‌توانیم شاهد رونق فعالیت اقتصادی از این دروازه ورودی و خروجی کشور باشیم.
نکته اینجاست که ما اگر از همین امکانات موجود به خوبی بتوانیم بهره ببریم می‌توانیم کلید توسعه را بچرخانیم و بعد شاهد خواهیم بود که سایر عوامل نیز به کمک خواهند آمد.
بنابراین به نظر می‌رسد در گام نخست 3 عامل «راه»، «کشاورزی» و «بندرگاه» باید در توسعه سیستان و بلوچستان مورد توجه قرار گیرند و تمرکز بر این 3 مقوله در سیستان و بلوچستان میوه‌ای جز توسعه این استان و توسعه امنیت در کشور نخواهد داشت.