متن یادداشت "عوض حیدرپور" که در روزنامه نسل فردا منتشر شده، به این شرح است:
سایمون گس، سفیر بریتانیا در ایران به زعم خود می‌پندارد که بیشتر از باقی سفرا به‌خصوص سفیران کشورهای اروپایی می‌داند.ایشان روز پنجشنبه در سایت سفارت انگلستان مطلبی منتشر کردند که دخالت در امور داخلی جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شود و به بهانه روز حقوق بشر گفته‌اند که در ایران حقوق بشر رعایت نمی‌شود.
یا موضوعاتی مطرح کرده که به جریانات سال گذشته و کسانی که فتنه را یاری کردند مربوط است و اظهار کرده اینها کسانی هستند که از حقوق بشر حرف زده‌اند و حالا در زندان به‌سر می‌برند.
این حرکت آقای سفیر مصداق بارز مداخله در امور داخلی جمهوری اسلامی ایران است، حتی خودش از این ادبیات استفاده کرده که ما به عنوان نماینده دولت انگلستان وظیفه دیپلماتیک داریم که دیدگاه‌های دولت متبوع خود را بازگوییم ولی در خلال آنها بیان کرده دستگیری‌های سال گذشته به صورت خودسرانه بوده و مقامات جمهوری اسلامی باید آنها را عادلانه محاکمه کنند.
این درحالی است که ایشان راجع به مسایل هسته‌ای ایران نیز چندی پیش صحبت کرده و این فعالیت صلح‌آمیز ما را زیر سؤال برده بود.ظاهرا ایشان رعایت شئون دیپلماتیک را در کشور ما نمی‌کند و این حرکت‌ها نشان از دخالت‌های مکرر ایشان در امور داخلی ایران دارد.
گفت‌وگوی ایشان با بی‌بی‌سی یا مطلبی که روی وبلاگ شخصی خود نوشته کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی را واداشته تا روز یکشنبه آینده طرحی را در دستور کار خود قرار دهد که منجر به کاهش سطح روابط با دولت انگلستان می‌شود.
موضوع دیگری که کمیسیون امنیت ملی را در این باره مصمم‌تر می‌کند صحبت‌های سایمون گس و جفری آدامز، سفیر قبلی انگلستان در ایران به خانم اشتون بوده که تصور می‌شود بیانیه اشتون از این ناحیه بوده که این نیز دخالت ایشان در قضایای داخلی ایران را تشدید می‌کند.
به نظر من بیانیه خانم اشتون تحت تأثیر چنین لابی تلفنی با سایمون گس و جفری آدامز صورت گرفته تا حالا ما را به چنین باوری برساند که سایمون گس رعایت شئون دیپلماتیک را نمی‌کند.
دخالت ایشان در سیستم قضایی ایران بی‌معناست چرا که در همه جای دنیا سیستم قضایی استقلال دارد چه برسد به این که ایشان سفیر یک کشور پادشاهی است و در مورد جمهوری اسلامی صحبت کرد که 40 میلیون نفر در انتخابات شرکت کرده‌اند. اینکه این 40 میلیون نفر مخالف یا موافق یک کاندیدا بوده‌اند مهم نیست. نفس عمل آن است که 40 میلیون نفر در انتخابات شرکت کرده‌اند که این مسئله در نوع خود جالب توجه است.
از سوی دیگر ممکن است رفتار سایمون گس به اتفاقات داخلی انگلستان و راهپیمایی اعتراض‌آمیز دانشجویان این کشور ربط داده شود که قصه فرافکنی داشته ولی به نظر می‌رسد این غرض‌ورزی همان حرکت قدیم استعمار پیر است که از قدیم‌الایام به دنبال دخالت در کشور ماست.
علاقه‌ای نداریم که اعلام کنیم سفیری که تازه چند ماه است کار خود را در کشور ما شروع کرده عنصر نامطلوب شناخته می‌شود ولی ایشان هم باید شئون دیپلماتیک را رعایت کند و از یاد نبرد که جمهوری اسلامی ایران 230 هزار شهید داده تا چنین دخالت‌هایی در کشورش رخ ندهد.
به هر حال این طرح که به امضای تعدادی از نمایندگان رسیده در کمیسیون امنیت ملی بررسی می‌شود و با اینکه علاقه نداریم روابط‌مان با دیگر کشورها مخدوش شود ولی اگر این مسئله در کمیسیون رأی بیاورد به صحن علنی خواهد آمد و در آنجا بدون فوریت در دستور کار قرار می‌گیرد.
اگر نمایندگان با چنین طرحی موافقت کنند دولت نیز موظف می‌شود سطح روابط خود را یکطرفه کاهش دهد.
اما پیشنهادم به آقای سایمون گس آن است که ایشان هرچه سریع‌تر حرف‌های خود را اصلاح و به‌گونه‌ای عذرخواهی کنند در عین حال متوجه باشند که در امور داخلی ایران دخالت نکنند.عذرخواهی ایشان ممکن است در مذاکرات کمیسیون امنیت ملی تأثیر داشته باشد.