به گزارش خبرگزاری خانه ملت، متن یادداشت "سیدمحمد جواد ابطحی" نماینده مردم خمینیشهر در پی می آید؛
مجلس برای نظارت از ابزاری مانند تذکر، سؤال، استیضاح و تحقیق و تفحص استفاده میکند. اینکه دیده میشود تعداد کمی از نمایندگان از این ابزار درست استفاده نمیکنند، دلیل نمیشود که به گونهای نظر بدهیم و تصمیم بگیریم که از این ابزار اصلاً استفاده نشود.
چندی پیش آیتالله جنتی، امام جمعه موقت تهران درباره سؤال نپرسیدن نمایندگان مجلس از وزرا و هدر ندادن وقت آنها و درباره وظایف نمایندگان در مجلس شورای اسلامی سخن گفت. اشخاصی مانند آیتالله جنتی که چنین موردی را مطرح میکنند بر حسب دلسوزی است و اینکه مشاهده میکنند مطرح شدن برخی از سؤالات وقت وزرا را میگیرد؛ به هر حال در هر جایی از هر امری استفاده حق و ناحق شده و میشود. البته باید به این نکته دقت داشت که وقتی ما بر عملکرد نمایندگان نظارت نداریم چنین مواردی هم پیش میآیند.
گاهی برخی از نمایندهها برای وزرا طرح استیضاح میدهند و بعد آن را پس میگیرند. این مسائل جز وقت کشی چیز دیگری نیست و بهتر است نمایندگان هم وقت خود را برای نظارت بر مواد قانونی صرف کنند. اما من نیز از آیتالله جنتی سؤال میکنم که ما بر کار نظارت کردیم و حالا مجبور به سؤال یا استیضاح هستیم. آیا باید این کار را انجام دهیم یا نه؟
تجربه نشان داده که پرسشگری از وزرا عملکرد مثبتی دارد؛ استیضاح و تذکر شفافیت به وجود میآورد و این نیست که سؤال یا تحقیق و تفحص به ضرر دستگاه اجرایی باشد بلکه تصحیح عملکرد است و پاسخ آنها میتواند در هدایت افکار عمومی مؤثر باشد و خیلی از ابهامات را که در ذهن نمایندگان و شاید مردم آمده است، برطرف کند. فرمایش خطیب نماز جمعه تهران هم درباره این بود که وقت مجلس بیهوده تلف نشود و این حرف درستی است. وقت مجلسی که در هر دقیقه مبالغ هنگفتی را هزینه میکند باید مصروف وظایف اصلی نمایندگان شود.
برای همین لازم است یادآور شوم کار نمایندگان این نیست که فکر کنیم فقط یک سؤال مطرح میشود و تمام. برای هر سؤال، نمایندگان جلسه دارند و پس از صحبتهای کارشناسی و بررسی و نگرفتن جواب، سؤال را مطرح میکنند.
به نظر من همین کاری که ما برای حوزه انتخابیه انجام میدهیم به نوعی اتلاف وقت است. ما برای پیگیری کارهای شخصی مردم انتخاب نشدهایم. اگر قانون به درستی اجرا شود، مردم هم برای کارهای خود به نماینده مراجعه نمیکنند. ما در هفته، ساعتها برای قرائت نامههای مردم صرف میکنیم و نمیتوانیم قانون بخوانیم یا برای کارمان مطالعه داشته باشیم. اینها موجب میشود که مجلس مقتدری نداشته باشیم. البته دلسوزی افرادی امثال آیتالله جنتی را باید ارج نهیم و چنین موردی را مقابله با قانون ندانیم که اگر افرادی مانند ایشان که در انقلاب، دیانت و فقاهت سابقهطولانی دارند و دلسوزی آنها هم مشخص است، چنین تذکراتی ندهند، چه کسی میخواهد این کار را انجام دهد؟