به گزارش خانه ملت، متن نطق نماینده مردم تهران،‌ ری، شمیرانات و اسلام‌شهر اولین ناطق پیش از دستور جلسه علنی روز یکشنبه مجلس شورای اسلامی به این شرح است:

اعوذبالله من الشیطان الرجیم

بسم‌الله الرحمن الرحیم

الحمدالله الذی هدانا لهذا و ما کنا لنهدی لو لا ان هداناالله

با سلام و صلوات بر خاتم انبیاء حضرت محمد (صلوا‌ت‌‌الله علیه و آله و سلم) و اهل بیت عصمت و طهارت که بفرموده قرآن کریم رجس و پلیدی از ایشان دور است و متمسکین به ولایت آنها از نجات یافتگانند.

خدا را شاکرم که با اعتماد مردم و رأی ایشان که با حضوری آگاهانه و دلسوزانه در هشتمین انتخابات مجلس شورای اسلامی تبلور یافت، توفیق خدمتگزاری در مجلس شورای اسلامی نصیبم شده است و بجاست تا به رسم ادب، از این تریبون مقدس از تمامی عزیزانی که برای برگزاری انتخاباتی پرشور کوشیدند و همواره در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی، پایبندی خود را به ارزش‌های اسلامی، انقلابی و ایرانی نشان داده‌اند، تقدیر و تشکر کنم. بویژه از عزیزانی که با رأی خود به جریان اصولگرایی از و جمله خادم کوچکشان، نشان دادند که در برابر جوسازی‌ها و فشارهای روانی برخی از احزاب و نیروهای شکست‌خورده و تجدید‌نظرطلب که در هماهنگی با تریبون‌های بیگانه بوجود آورده بودند، همچنان به گفتمان اصولگرایی که در حقیقت همان خط اصیل انقلاب، خط امام و اصلاح‌طلبی واقعی است، پایبندند.

نمایندگان محترم مجلس و همکاران ارجمندی که اعتماد مردم حوزه انتخابیه‌تان، مهمترین سرمایه برای دوران حساس خدمتگزاری شما در مجلس به حساب می‌آید، فرصت خدمتگزاری ما در این مکان مقدس که به فرموده امام راحل حاصل خون شهیدان است، بسیار کوتاه‌تر از آن چیزی است که می‌پنداریم، بنابراین نباید در بهره‌گیری از این فرصت مغتنم قانونگذاری و نظارت، برای خدمتگزاری به مردم ذره‌ای درنگ کنیم و باید از تمام آن در راستای افزایش اعتماد عمومی به حاکمیت انقلاب اسلامی و اعتلای کلمه‌الله بهره گیریم.

بی‌تردید یکی از مهمترین اهداف و آرمانهای انقلاب اسلامی، تحقق عدالت اجتماعی، نفی مظاهر فقر و تبعیض، کاهش شکاف‌های طبقاتی و در یک جمله ساختن ایرانی آباد، مستقل و سرافراز است. مجلس می‌تواند با توجه به جایگاه ممتازش به این قله راه یابد، مشروط بر این که:

اول آن که بر اصول و ارزش‌های به یادگار مانده از امام راحل که امروز رهبری معظم انقلاب طلیعه‌دار آن است، پافشاری کند و بداند که این انقلاب تنها در مسیری که آن پیر مراد تبیین کرده و امروز علم آن در دستان ولایت فقیه است، به منزل مقصود می‌رسد.

دوم آنکه دغدغه‌های اصلی مردم را به خوبی بشناسد و از اولویت‌ دادن به نیازهای کاذب به شدت بپرهیزد و مصالح ملی را بر مصالح حزبی، جناحی و شخصی ترجیح دهد.

سوم آن که با حفظ استقلال خود، راهکارهای تعامل با قوای دیگر بویژه قوه مجریه را که با توجه به ویژگی‌های خاص دولت نهم، از سوی مقام معظم رهبری، تعامل مجلس هشتم با آن به عنوان یک اصل قرار داده شده، بیابد و در آن مسیر حرکت کند.

چهارم آنکه سیستم قانونگذاری کشور و فعالیت نمایندگان، به یک نظام ارزشیابی مجهز شود و تمام تحرکات نمایندگان در داخل صحن علنی و کمیسیون‌ها به ثبت برسد و قابل تجزیه و تحلیل باشد.

اما آیا مجلس شورای اسلامی در دوره‌های گذشته توانسته و در دوره هشتم خواهد توانست به این اهداف دست یابد؟ پاسخ منصفانه، علمی، دقیق و غیرجانبدارانه به این پرسش، نیازمند یک سنجش همه‌جانبه از عملکرد نمایندگان است اما در این باره، فقدان یک سیستم سنجشگر را باید از جمله عوامل مهم ایستایی مجالس دوره‌های قبلی بشمار آورد. متأسفانه تاکنون هیچ مرجعی و نهادی به بررسی عملکرد نمایندگان هر دوره نپرداخته تا مورد ارزشیابی و ارزیابی قرار گیرند و نقاط قوت و ضعف هر دوره را در  گره‌گشایی از مشکلات دوره بعد به بهره گیرند. عناصر پرتلاش و فعال مجلس و نیز نمایندگان سست و بی‌انگیزه را شناسایی و میزان مشارکت و تلاش کارشناسانه آنها را در تصویب یا رد لوایح و طرح‌ها، ارزش‌گذاری کنند و نتیجه آنرا به اطلاع مردم برسانند.

البته درک همین نیاز بود که از سال 1379 اینجانب را بر آن داشت تا در دفتر جریان‌شناسی تاریخ معاصر با کمک تنی چند از دوستان حوزه علمیه قم به بررسی بخشی از فعالیت مجالس ششم و هفتم و نه همه آنچه نیاز بود، بپردازیم که گزارشی اجمالی آن را به امید تأثیرگذاری بیشتر در مجلس هشتم تقدیمتان می‌کنم. گفتنی است که این پژوهش با اختصاص 4500 نفر ساعت برای هر دوره مجلس و با طراحی نرم‌افزاری به دست آمده است و تنها به بررسی سه سال اول صحن علنی مجلس با استفاده از اطلاعات منتشره توسط اداره تدوین قوانین اختصاص دارد.

یکی از فرصت‌هایی که نمایندگان مجلس برای ابراز نقطه‌نظرات خود در صحن علنی از آن بهره می‌برند، بهره‌مندی از همین تریبون نطق است. نطق‌های پیش از دستور درواقع نشاندهنده جهت‌گیری‌ اصلی نمایندگان مجلس است. با تجزیه و تحلیل نطق‌های نمایندگان، می‌توان تا حدودی پی برد که از منظر نمایندگان هر دوره چه موضوعاتی از اهمیت بیشتری برخوردار بوده است.

در بررسی عملکرد مجلس هفتم در فاصله زمانی مذکور مشخص می‌شود که نمایندگان محترم 1066 بار در پشت این تریبون قرار گرفته‌اند و معادل یک میلیون و 90)هزار و 129 کلمه سخن گفته‌اند که 404 هزار و 153 کلمه یعنی 37 درصد آن مربوط  به موضوعات اقتصادی و با محوریت موضوعاتی چون پیگیری معضلات حوزه انتخابیه 68 درصد، بیان نابسامانی‌ها و راهکارهای اقتصادی 17 درصد، نقد دولت 3 درصد و مابقی به دیگر موضوعات اقتصادی اختصاص داشته. همچنین 28 درصد از نطق مجلس هفتم یعنی 268 هزار و 555 کلمه به موضوعاتی چون دفاع از پرونده انرژی هسته‌ای با 22 درصد، انتخابات نهم ریاست جمهوری 18 درصد، نقد دولت 10 درصد و حمایت از دولت 2 درصد و موضوعات دیگر اختصاص یافته. متأسفانه موضوع مهم فرهنگ در نطق‌‌ها نیز همچون بسیاری از امور دیگر مظلوم بوده و تنها 5 درصد از نطق‌های نمایندگان مجلس هفتم یعنی 47 هزار و 720 کلمه به واکاوی معضلات فرهنگی اختصاص داشته در حالیکه بیش از 12 درصد نطق‌ها معادل 129 هزار و 318 کلمه به مطالب متفرقه شامل سلام و درودها و تبریک و تهنیت‌ها و تسلیت‌ها و شعر و ادب و آب و هوای حوزه انتخابیه تعلق یافته.

مجلس ششم اما از 1060 بار نطق قبل از دستور معادل یک میلیون 131 هزار و 340 کلمه متولد ساخت که 45 درصد آن را به مباحث سیاسی با محوریت موضوعاتی چون نقد قوه قضاییه 15 درصد، تبیین اصلاحات 13 درصد، متهم‌ساختن رقیب اصولگرایان به مانع‌تراشی 12 درصد، نقد اصلاح‌طلبان 9 درصد، نقد شورای نگهبان 4 درصد، لوایح دوقلو و توسعه سیاسی 6 درصد و دیگر موضوعات اختصاص داشته است. همچنین نمایندگان این دوره 28 درصد از نطق خود را به موضوعات اقتصادی و بیان دغدغه‌های مردم اختصاص داده‌اند. سهم فرهنگ در این دوره نیز 2 درصد از نطق‌ها و مجلس ششمی‌ها هم در باتلاق سخنان متفرقه همچون مجلس هفتمی‌ها با 11 درصد از کلمات خود گرفتار بودند.

همکاران محترم براساس یک محاسبه سرانگشتی از 354 جلسه علنی بررسی شده در مجلس هفتم معادل 10 هزار و 620 دقیقه برابر 177 ساعت یعنی معادل 45 جلسه چهارساعته صحن علنی از 354 جلسه، فقط به بیان نطقها اختصاص یافته، راستی ما برای استفاده از نقطه‌ نظراتمان که از این تریبون انتشار عمومی‌ می‌یابد،‌ چقدر وقت و آن را به چه موضوعاتی اختصاص خواهیم داد؟

در بررسی تذکرات آیین‌نامه‌ای نمایندگان مجلس هفتم، همانطور که پیش از این یک بار در صحن علنی طرح کردم، 2730 تذکر بیان شده؛ در این بررسی مشخص می‌شود که از بین 287 نماینده مجلس فقط 79 نماینده بین 10 تا 122 بار تذکر آیین‌نامه‌ای داده‌اند و 113 نماینده دیگر از 1 تا 9 تذکر آیین‌نامه‌ای به رئیس جلسه داده‌اند و 95 نماینده نیز یا رئیس جلسه را مستحق تذکر ندانسته‌اند و یا به تذکر همکاران خود اکتفاء کرده‌اند. در این بررسی مشخص می‌شود که نیمی از تذکرات از سوی رئیس جلسه ناوارد و یا تکراری تشخیص داده شده.

در این بخش نیز با یک محاسبه سرانگشتی مشخص می‌شود که اگر برای هر تذکر و حواشی آن 4 دقیقه اختصاص یافته باشد، معادل 10 هزار و 920 دقیقه یعنی 182 ساعت و به عبارتی 46 جلسه از 354 جلسه به بیان تذکرات اختصاص یافته در حالی که بیش از نیمی از آنها ناوارد بوده.

تعداد تذکرات اختصاص یافته به اخطارهای قانون اساسی به 457 مورد می‌رسد که وقت آن معادل 7 جلسه صحن علنی خواهد بود.