این بخشی از اظهارنظر محمدعلی رضایی نماینده تربت حیدریه نسبت به اظهارات اخیر رئیس‌جمهور درباره مجلس و اختیارات نمایندگان در گفت و گو با روزنامه خراسان رضوی است.
هفته گذشته احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور طی جلسه‌ای با اعضای هیأت رئیسه کمیسیون اصل نود حرف‌هایی زد که بار دیگر نگرانی‌ها را درباره اختلاف دولت ومجلس بیش از پیش کرد.
او در این جلسه از احضار وزرا به مجلس توسط نمایندگان گلایه کرده بود و این کار را وقت‌گیر نامیده بود. به گفته وی، مطالبات در رابطه با مسئولان حوزه انتخابیه آن نماینده است اما چون به آن مطالبات عمل نمی‌شود، نماینده گوشه‌ای از مأموریت اجرایی یک وزیر را مورد بهانه قرار داده و سؤال می‌کند. اگر صدها برابر بزرگ‌تر، تخلفی از یک نماینده مجلس صورت گیرد هیچ کس حق تعرض به نماینده مجلس را ندارد، آن هم نماینده‌ای که ممکن است با 6 هزار رأی نماینده شده باشد. کسی که با 6 هزار رأی نماینده شده خود را مصون و مبرا و نماینده مردم می‌داند اما خود این فرد، رئیس‌جمهور را با بیش از 24 میلیون رأی نماینده ملت نمی‌داند!
بر اساس اصل 122 قانون اساسی کشور، رئیس‌جمهور در حدود اختیارات و وظایفی که به موجب قانون اساسی و یا قوانین عادی به عهده دارد در برابر ملت و رهبر و مجلس شورای اسلامی مسئول است. شاید به همین علت است که امام خمینی (ره) مجلس را در رأس امور دانسته‌اند.
اما بحث مهم‌تری به‌نام «استقلال قوا» در اصل 57 قانون اساسی به رسمیت شناخته شده است. سازوکارهای متفاوتی برای نظارت قوه‌ای بر قوه دیگر در قانون اساسی پیش‌بینی شده که قطعاً از حرکت یک جانبه و حتی خودسر قوه دیگر جلوگیری می‌کند.
سؤال از وزیر حق مسلم نماینده است
محمدعلی رضایی نماینده مردم تربت‌حیدریه در مجلس شورای اسلامی معتقد است هر کدام از قوای سه‌گانه اختیارات و وظایفی دارند که باید در چارچوب قانون حرکت کنند.
این عضو کمیسیون عمران می‌گوید: اینکه نماینده از وزیر سؤال کند حق مسلمش است. مخصوصاً اینکه در مجلس آیین‌نامه‌ای آمده است که طبق آن ابتدا سؤال‌ها در کمیسیون مطرح می‌شوند و پس از بررسی و دریافت اظهارنظر نمایندگان در معرض رأی گذاشته می‌شود که مشخص شود سؤال‌ها ملی و یا منطقه‌ای است.
رضایی همچنین اضافه می‌کند: مجلس باید به وظیفه‌اش عمل کند. زمانی که نماینده جوابش را نگرفت از راه احضار وزرا استفاده می‌کند و از آنها سؤال می‌کند و وزرا نیز طبق قانون موظفند که سؤال نمایندگان را پاسخ دهند. مثلاً درکمیسیون عمران در بعضی مواقع نمایندگان سؤال‌هایی می‌پرسند که مربوط به وزیر سابق است که این موضوع باید اصلاح شود. در واقع حق این است که سؤالات به تأخیر نیفتد.
به گفته او باید راهکاری پیدا شود که بین دولت و مجلس تعامل بیشتری وجود داشته باشد. گاهی اوقات یک نماینده از وزیر وقت می‌خواهد اما این امکان به او داده نمی‌شود حتی با نامه به وزیر هم به سؤالاش پاسخ داده نمی‌شود، به همین علت چاره‌ای جز سؤال نداریم.
رضایی بهترین راهکار را فعالتر شدن معاونت‌های پارلمانی می‌داند و می‌گوید: با توجه به اینکه سؤال حق نماینده است و از نظر قانونی وطیفه وزیر است که پاسخگو باشد، معاونت‌های پارلمانی نیز باید فعالتر عمل کنند.
معاونت‌های پارلمانی وزرا فعالتر عمل کنند
عفت شریعتی دیگر نماینده خراسان رضوی معقد است که این مسئله از دو منظر قابل بررسی است.
نماینده مردم مشهد و کلات در خانه ملت می‌افزاید: طبعاً مجلس باید از منظر نظارتی به وظایف خود عمل کند اما سؤالاتی که باید از وزرا پرسیده شود بهتر است سنجیده شده باشد و در جهت مطالبات ملی و نه مسائل شخصی باشد.
شریعتی بر این باور است که وزرا هم وظایفی را بر عهده دارند و اداره کردن یک وزارتخانه وقت زیادی را می‌طلبد و در این میان اگر وقت هدر رود به زیان مردم است چون این اقدامات در جهت مطالبات مردم است اما نکته مهم این است که هیچ چیز گرانبهاتر از وقت نیست.
وی مانند رضایی بهترین راهکار را فعالتر شدن معاونت‌های پارلمانی می‌داند و معتقد است معاونت‌های پارلمانی نیز باید فعالتر عمل کنند.
این عضو کمیسیون اجتماعی مجلس می‌گوید: تاکنون موردی پیش نیامده که دولت از قوانینی که مجلس تصویب کرده سرپیچی کند. من فکر می‌کنم که مشکل حادی در این زمینه وجود ندارد و باید مجلس و دولت همگام با هم برای تحقق اهداف نظام تلاش کنند.