به گزارش خانه ملت به نقل از روزنامه سیاست روز؛ در حالی که ژنو این روزها میزبان ششمین کنفرانس رؤسای مجالس جهان با شعار «چندجانبه‌گرایی در جهانی آشفته؛ صلح، عدالت و نهادهای قوی برای همگان» است، ایران با صدایی رسا در این اجلاس ظاهر شد؛ صدایی که از درد حملات نظامی، از سکوت نهادهای جهانی و از فریاد کودکان گرسنه غزه حکایت می‌کرد.

 دکتر محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی در این اجلاس با بیانی صریح و مستدل به بیان مواضع جمهوری اسلامی ایران پرداخت.

این سخنرانی نه‌تنها حاوی مواضع اصولی جمهوری اسلامی ایران بود، بلکه با بهره‌گیری از عناصر نمادین و استدلال‌های حقوقی، توانست توجه افکار عمومی جهانی را به مظلومیت مردم فلسطین و نقض فاحش حقوق بین‌الملل جلب کند.

 قالیباف در ابتدای سخنرانی خود، غزه را نه صرفاً نقطه‌ای روی نقشه، بلکه «مرکز آزمون وجدان انسانی» خواند و با استناد به جنایات اخیر رژیم صهیونیستی، تصویر روشنی از مظلومیت مردم فلسطین و ناکارآمدی نهادهای بین‌المللی در مقابله با جنایت ارائه داد.

رئیس قوه مقننه در بخش مهمی از سخنرانی خود که نقطه اوج آن بود، جمله¬ای کلیدی مطرح کرد: «پیش از آن‌که دیر شود باید جلوی نازی‌های قرن بیست‌ویکم را گرفت». قالیباف با این عبارت رژیم صهیونیستی را «نازی‌های قرن بیست‌ویکم» نامید؛ تشبیهی با بار تاریخی که هم مخاطبان غربی را مخاطب قرار ‌داد و هم به افکار عمومی جهانی هشدار ‌داد که تاریخ در حال تکرار شدن است، با این تفاوت که این‌بار قربانیان مسلمان و عرب هستند.

 این عبارت نه‌تنها هشدار سیاسی، بلکه فراخوانی اخلاقی برای بیدارسازی وجدان جهانی در برابر جنایت‌های بی‌پاسخ بود. این قیاس، که فراتر از یک شعار سیاسی تلقی می‌شود، براساس شواهد عینی از خشونت ساختاری و نژادپرستی، یادآور الگویی فاجعه‌بار در قرن بیستم است؛ الگویی که امروز در قالب بمباران مناطق مسکونی، قتل‌عام کودکان و تخریب زیرساخت‌های حیاتی در غزه و دیگر مناطق اشغالی در حال تکرار است.

قالیباف هشدار داد که بی‌کیفر ماندن تجاوزات اسرائیل، مشروعیت نظام بین‌الملل را به‌طور جدی زیر سؤال برده و چرخه خشونت را در منطقه و جهان تقویت خواهد کرد. وی همچنین خواستار بازتعریف نقش نهادهای بین‌المللی، استقلال آنها از قدرت‌های بزرگ و واکنش عملی در برابر تجاوزگری شد.

یکی دیگر از نقاط عطف سخنرانی رئیس قوه مقننه، نمایش تصویر کودک شهید فلسطینی در مقابل حضار بود؛ اقدامی که نه صرفاً جنبه احساسی داشت، بلکه پیامی سیاسی و اخلاقی عمیق در خود نهفته داشت: صدای قربانیان باید در قلب نهادهای تصمیم‌ساز طنین‌اندازد، نه در حاشیه آنها. باید گفت که این اقدام نشان‌دهنده تسلط رئیس مجلس بر استفاده از نمادهای رسانه‌ای برای انتقال پیام عدالت‌خواهانه است

در مجموع می‌توان ادعا کرد که این سخنرانی، صرفاً اعتراض دیپلماتیک نبود؛ بلکه تجلی قدرت نرم ایران در عرصه جهانی و فراخوانی برای بازاندیشی جدی در مفاهیم عدالت، صلح و مسئولیت جمعی در برابر جنایت علیه بشریت بود./

پایان پیام