بیژن نوباوه، نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار خانه ملت کاهش نرخ موالید در کشور در سال گذشته به زیر یک میلیون نفر را یک زنگ خطر جدی جمعیتی خواند و گفت: این نشان می‌دهد قوانینی که برای افزایش جمعیت تدوین کرده‌ایم، هنوز پاسخگوی نیاز نیست؛ یا قوانین ضعیف است و یا اگر هست، خوب اجرا نمی‌شود. برای مثال در بحث وام‌های ازدواج یا تسهیلات فرزندآوری و این قبیل مسائل که در قانون آمده است، متأسفانه در بسیاری از سازمان‌ها و نهادهای متولی، به‌خصوص بانک‌ها شاهد کم‌کاری هستیم و خود این مشکلات می تواند بر انگیزه فرزندآوری تاثیرگذار باشد.
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس تصریح کرد: البته خود بنده قائل به این نیستم که صرفا مشکلات اقتصادی بر نرخ موالید و فرزندآوری مؤثر است؛ چرا که شاید در جامعه تقریباً کم‌برخوردار، تعداد نرخ موالید بالاتر از جامعه مرفه باشد. دلیل آن هم شاید تاثیر فرهنگ داشتنِ فرزند کمتر و رفاه بیشتر و مشکلات کمتر باشد.
مشکل جوانی جمعیت فقط با وام ازدواج و فرزندآوری حل نمی شود
نوباوه با تأکید بر اینکه همه مشکل جوانی جمعیت با وام ازدواج و فرزندآوری حل نمی‌شود و باید ریشه‌ای‌تر به این مسئله پرداخت، اضافه کرد: این واقعیت هم هست که بسیاری از مسائل ما مانند آموزش و پرورش و بهداشت و درمان که در کشور ما رایگان است، تبدیل به شعار شده و مشکلاتی را در برابر خانواده‌ها قرار می‌دهد، که یک چشم‌انداز نه‌چندان روشن را ایجاد می‌کند و تاثیر منفی بر روح و روان پدر و مادرها دارد؛ به این معنا که اگر به لحاظ مالی از شرایط مناسبی برخوردار نیستند، یا با حقوق حداقلی گذران زندگی می‌کنند، با اضافه کردن فرزند، مشکلات جدید برای خود نخرند.
وی با بیان اینکه متأسفانه تفکر تک فرزندی در کشور رایج شده است، اضافه کرد: از طرفی مسائل افزایش سن ازدواج جوانان هم در موضوع جوانی جمعیت و کاهش نرخ موالید در کشور مولفه مهمی است که باید برای آن تدبیری شود. شاید در ۲۰ سال اخیر در کشور ما سن ازدواج در بین خانم‌ها و آقایان حدود ۱۰ تا ۱۵ سال افزایش پیدا کرده است و این به نرخ باروری آسیب می‌زند. در این وضعیت در بهترین شرایط، شاید خانواده‌ها ۲ فرزند بیاورند، که اگر نرخ موالید برای ۲ فرزند ۲.۱ هم بشود، نرخ جایگزینی است؛ یعنی هر مرد و زن به ازای خودشان یک فرزند بیاورند. یعنی در بهترین شرایط که هر زوج ۲ فرزند بیاورند، جمعیت کشور ثابت است؛ اما وقتی می‌گوییم نرخ موالید زیر ۲.۱ است، یعنی در برخی شهرها حتی به ۱ رسیده است و این زنگ خطر جدی برای آینده جمعیتی کشور است.
رشد فرهنگ تک فرزندی در بین قشر مرفه تر جامعه
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس در بخش دیگر صحبت‌های خود با اشاره به رشد فرهنگ تک‌فرزندی در بین قشر مرفه‌تر جامعه، گفت: اگر بررسی کنیم، متوجه خواهیم شد که مسئله تک‌فرزندی یا عدم تمایل به فرزندآوری خانواده‌ها صرفا اقتصاد نیست؛ بلکه مسئله فرهنگ و تاثیر فرهنگ غربی بر جوامع ما، یک مسئله جدی است. ما باید در این زمینه خیلی کار کنیم. فرهنگ در بخش‌های مختلف از آموزش و پرورش گرفته تا آموزش عالی و بهداشت و مهم تر از همه بحث هنری که تاثیر آن مستقیم بر افکار عمومی مردم است، باید پای کار بیایند و با آینده‌نگری‌های منطقی نشان دهند که مثلاً اگر خانواده‌ها در آینده به سن سالخوردگی برسند، دچار تنهایی و افسردگی‌های روحی می‌شوند و خانه‌های سالمندان رشد خواهد داشت. به نظر بنده اگر بتوانیم این‌ها را در عالم هنر و فضای هنری خوب تعریف کنیم، می‌توانیم نتایج مثبتی بگیریم.
نوباوه با اشاره به اینکه در حال حاضر هم قوانین خوبی در موضوع جوانی جمعیت داریم، اما درست اجرا نمی‌شود، تصریح کرد: اگر قوانین را خوب رعایت کنیم، به‌ویژه اگر پرداخت وام‌ها و تسهیلات بانکی به‌خوبی رعایت و اجرا شوند، حداقل به نرخ ثابت جایگزینی خواهیم رسید و اگر این کار انجام نشود، امید زیادی نمی‌توان به رشد جمعیت کشور داشت.
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس با ذکر مثال‌هایی از مشوق‌های فرزندآوری در کشورهای مختلف، ادامه داد: بسیاری از کشورهای اروپایی حتی تسهیلات پرستار برای فرزند و مادر و مرخصی‌های طولانی مدت برای مادر و پدر نوزاد و حتی امکاناتی برای شیرخشک و غذا، پوشک و داروی بچه می‌دهند؛ اما در کشور ما بعضاً شاهد هستید که شیرخشک در کشور کم‌یاب یا سهمیه‌ای می‌شود؛ طبیعی است که در این شرایط نمی‌توان توقع داشت خانواده‌ها به سمت فرزند بیشتر یا اساساً فرزندآوری بروند.
نوباوه در پایان با بیان اینکه به نظرم در بدنه حاکمیت ما و نه صرفاً دولت (که دولت دولت هم هست)، یک دوگانگی در نگاه به مسئله جمعیت وجود دارد، تصریح کرد: برخی هنوز هم اعتقاد به این ندارند که باید افزایش جمعیت داشته باشیم. حتی در مجلس هم بعضاً برخی نگاه این‌چنینی دارند و می‌گویند همین یک فرزندی که داریم بزرگ کنیم، هنر است؛ که این تفکر اباهه‌گری و ضعیف و بدون منطق علمی، می‌تواند آسیب زننده باشد./
پایان پیام
نظر شما