به گزارش خانه ملت؛ حسن حسن نتاج نماینده مردم بابل در مجلس شورای اسلامی در بیانیه ای نسبت به تهدیدهای ناشی از تغییر کاربری اراضی کشاورزی به ویژه در استان های شمالی هشدار داد.

متن بیانیه به شرح زیر است:

با توجه به گزارش‌ها و تذکرات متعدد از سوی دلسوزان و متخصصان در خصوص تغییر کاربری اراضی کشاورزی، به ویژه در استان‌های شمالی کشور، نظیر مازندران، گیلان و گلستان، این موضوع به یکی از نگرانی‌های جدی برای امنیت غذایی و آینده کشاورزی کشور تبدیل شده است.

طبق آمارها، تنها حدود ۱۰ تا ۱۱ درصد از اراضی کشور قابل کشت هستند که از این میزان، تنها یک میلیون هکتار خاک درجه یک و ۴ میلیون هکتار خاک درجه دو در اختیار داریم و تخریب این منابع استراتژیک و تجدیدناپذیر، تهدیدی جدی برای امنیت غذایی کشور، رفاه مردم و محیط زیست محسوب می‌شود.

 متاسفانه تغییر کاربری اراضی کشاورزی، به ویژه در استان‌هایی که از لحاظ کشاورزی حائز اهمیت هستند، روندی فزاینده دارد و این تغییرات، نه تنها تهدیدی برای منابع طبیعی و کشاورزی است، بلکه با تبدیل اراضی به کالای سرمایه‌ای، زمینه‌ساز افزایش قیمت زمین و کاهش تولیدات کشاورزی شده است.

در شهرستان بابل نیز به عنوان یکی از بزرگ‌ترین قطب‌های کشاورزی استان مازندران، این مشکل به شدت احساس می‌شود. تغییر کاربری اراضی کشاورزی به ساخت‌وسازهای مسکونی و تجاری، از یک سو تهدیدی برای امنیت غذایی منطقه است و از سوی دیگر موجب افزایش قیمت زمین‌ها و کاهش دسترسی کشاورزان به اراضی کشت می‌شود. این روند باید هرچه سریع‌تر متوقف و با برنامه‌ریزی دقیق و پایدار، به استفاده بهینه از اراضی کشاورزی پرداخته شود.

اما تنها راه رهایی از این مشکلات، توجه ویژه به اقتصاد کشاورزی و سایر ظرفیت‌های موجود در استان است.

توسعه اقتصاد کشاورزی و بهبود زیرساخت‌ها

توجه به اقتصاد کشاورزی و ارتقاء زیرساخت‌ها از مهم‌ترین راه‌حل‌ها برای جلوگیری از تغییر کاربری اراضی است. باید برای کشاورزان تسهیلات بانکی و بیمه مناسب فراهم شود، به‌طوری‌که آن‌ها احساس کنند که ادامه فعالیت کشاورزی برایشان مقرون‌به‌صرفه و پایدار است. همچنین استفاده از فناوری‌های نوین کشاورزی و بهبود روش‌های آبیاری می‌تواند بهره‌وری اراضی را افزایش دهد و از روند تغییر کاربری جلوگیری کند.

تقویت سیاست‌های حمایتی برای کشاورزان

دولت باید از کشاورزان حمایت بیشتری داشته باشد و با ارائه مشوق‌های مالی، فنی و آموزشی، تولید را به جای تبدیل زمین به کالای سرمایه‌ای، رونق بخشد. این حمایت‌ها می‌تواند شامل تخفیف‌های مالیاتی برای کشاورزان، تخصیص زمین‌های جدید برای کشت و تأمین مواد اولیه و تجهیزات کشاورزی باشد.

تشویق به بهره‌برداری از ظرفیت‌های گردشگری کشاورزی

گردشگری کشاورزی می‌تواند به‌عنوان یک فرصت جایگزین برای تغییر کاربری اراضی معرفی شود. با توسعه اکوتوریسم، کشاورزی می‌تواند به‌عنوان جاذبه‌ای برای گردشگران در نظر گرفته شود، و این امر باعث افزایش درآمد برای کشاورزان و جلوگیری از تغییر کاربری اراضی به ساخت‌وسازهای غیرضروری خواهد شد.

جذب سرمایه‌گذاری در سایر بخش‌ها

صنعت، تجارت و خدمات نیز از دیگر بخش‌هایی هستند که می‌توانند با سرمایه‌گذاری صحیح در این استان‌ها، فشار کمتری به اراضی کشاورزی وارد کنند. با ایجاد اشتغال و فرصت‌های جدید در سایر بخش‌ها، کشاورزان و مردم از لحاظ اقتصادی مستقل‌تر خواهند شد و این خود منجر به کاهش تقاضا برای تغییر کاربری اراضی کشاورزی می‌شود.

لزوم تغییر در سیاست‌های شهری و مسکونی

باید سیاست‌های تغییر کاربری به‌طور دقیق‌تری کنترل شوند. این کنترل‌ها باید در راستای حفظ اراضی کشاورزی و تأمین نیازهای مردم انجام گیرد. به‌جای تغییر کاربری‌های گسترده، می‌توان از طراحی‌های شهری پایدار که به حفظ محیط‌زیست و اراضی کشاورزی احترام می‌گذارند، استفاده کرد.

در پایان، باید بگویم که تغییر کاربری اراضی کشاورزی، نه تنها تهدیدی برای امنیت غذایی است، بلکه می‌تواند تبعات جبران‌ناپذیری برای آینده‌‍‌ اقتصادی و زیست‌محیطی کشور به همراه داشته باشد و تنها با نگاه ویژه به اقتصاد کشاورزی و دیگر ظرفیت‌های موجود در استان‌های شمالی، می‌توانیم از این بحران جلوگیری کنیم و آینده‌ای پایدار و امن برای نسل‌های آینده رقم بزنیم./

یایان پیام